[Nieśmiertelna Dusza]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.

[Stado]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.

[Rasa]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.

[Księżyce]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.

[Płeć]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.

[Opiekun]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.

[Mistrz]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.

[Partner]

Jest takie miejsce, w samym sercu Obozu Ognia. Wielki, kamienny obelisk u stóp Płomiennego Szczytu - miejsca zebrań Stada. Każdy Przywódca dba o nań i opala regularnie. Mech nigdy się na nim nie osiadł, ząb czasu nie nadgryzł granitu. Widnieje na nim odezwa, która zebrała smocze niedobitki po Zarazie w pierwsze Stado. Stado Ognia.
Stare smoki zabierają tu swoje młode, Mistrzowie pokazują obelisk knąbrnym adeptom. I z ust do ust przekazują historyczne słowa, gorejące w umysłach jak płomienie pośród mroku nocy.

Wiatr targał błonami skrzydeł Przywódczyni Ognia, kiedy wylądowała przed tymi, którzy nadeszli. Uniosła łeb, patrząc na nich z góry, chociaż przecież stała przed nimi jak równa. Blizna biegnąca od kącika ust nadawała lewej części jej twarzy makabrycznego uśmiechu, podczas gdy prawa pozostawała niezmienna. Oczy niczym płynne złoto, które wciąż bulgocze pod wpływem płomienia z jej wnętrza, lustrowały każdego z nich. Na kim by nie spoczęły, budziły dreszcze biegnące ciarkami wzdłuż kręgosłupa.
I przemówiła do nich, do wszystkich którzy tam stali i do każdego z nich z osobna :

- Życie to nie dar ani nie cud. Życie to rozpaczliwa walka o przetrwanie. Nadchodzi czas krwi i ognia, epoka terroru i cierpienia. Zapomnijcie o potędze magii i nauki. Zapomnijcie o obietnicach postępu i zrozumienia. Na świecie nie ma czegoś takiego jak pokój, a krótkie okresy bez walk to cisza przed burzą. Czujność, odwaga, siła i poświęcenie to jedyna droga ku przetrwaniu, a podporządkowanie się Władcom Ognia to jedyny ratunek przed wrogami na tym świecie, gdzie każdy obcy jest zagrożeniem. Płomienni wojownicy są rękami samej Apokalipsy, niosąc jej owoce reszcie świata. Zostań jednym z nas. Obrońcą Ognia. Zostań zbrojnym ramieniem Anioła Śmierci, a nie zaznasz strachu. Bo sam strach kuli się w kącie na nasz widok.

- Nadszedł nowy świt... Świt Wojny. Toczą się bitwy, umierają tysiące. Całe doliny toną we krwi i posoce. Czy kiedy pierwsze promienie nowego słońca padną na ziemię powitasz je martwym wzrokiem jednego z trupów pobojowiska? Spójrz na nie z ogniem w oczach i rykiem w płucach oznajmij, że oto żyjesz, całemu światu na złość.

- Przyłącz się do nas. Bo umarli nigdy nie mają racji.

Smoki stada Ognia mają +1 do Siły.